Sesje integracji ciała i umysłu, składają się z rozmowy, oraz pracy z systemem nerwowym, pamięcią emocjonalną zapisaną w tkance ciała (powięzi) .

W czasie spotkań używam leczniczego dotyku (terapia na żywo) lub  indywidualnie dobranych ćwiczeń (online) min. oddechowych, relaksacyjnych, głosowych, ruchowych, somatycznych, komunikacyjnych, medytacyjnych i energetycznych, których celem jest regulacja układu nerwowego, harmonizacja fal mózgowych, budowa nowych połączeń neuronalnych oraz odporności psychofizycznej.

Pod spodem znajdziesz schematy jak dziala system nerwowy po traumie, a w dziale trauma na tej stronie możesz przeczytać więcej na temat czym jest trauma i jakie są jej objawy, oraz etapy rozwoju. Określenie poziomu na jakim jesteś uświadomi ci na ile twój system nerwowy jest zaburzony.

System nerwowy po traumie

System nerwowy po pracy terapeutycznej

Mózg pod wpływem traumy i zdrowy

W czasie sesji regulujących układ nerwowych, oraz integrujących ciało i umysł możliwe jest  :

•wykreowanie nowej sieci neuronalnej, umożliwiającej, przywrócenie czucia, najczęściej utraconego w czasie szoku emocjonalnego lub fizycznego, traumy,

•wydobycie ciała ze zbroi napięć, czy zmobilizowanie po upadku, omdleniu które w przeszłości stworzyło :

biernego, przegranego, rozczarowanego, pechowego, cierpiącego, krytycznego, opuszczonego „niewolnika”

albo agresywnego, wywyższającego się, dominującego, osamotnionego  „władcę”poświęcającego swoje życie dla pracy lub innych .

•uziemienie i uelastycznienie ciała, a także umysłu, pozwalające na precyzyjne określenie naszej pozycji w czasoprzestrzeni, określanie limitów i granic, a także zbalansowanie pracy hipokampu, ciała migdałowatego, nerwu błędnego, szyszynki, czyli organu odpowiadającego min. za autoregulacje, sen, szybkość przetwarzania informacji, kreatywność, nawigacje i widzenie przestrzenne.

Z mojego doświadczenia wiele osób wierzy, że ludzka psychika i ciało, są bardzo skomplikowane i potrzeba bardzo dużo czasu aby je zrozumieć i zmienić. 

Moje podejście jest inne i bazujące głównie na doświadczeniach, a także kreatywnej intuicyjnej zabawie. 

Czasem pacjenci pytają mnie jak to się stało, że spędzili tyle czasu na terapiach starając się siebie zmienić, usiłując pozbyć się uzależnień, schematów, analizując problemy, a będąc ze mną poprostu zatrzymali się, wyregulowali układ nerwowy, zobaczyli wszystko z innej perspektywy, wybrali inny kierunek i ruszyli do przodu.

Odpowiadam : a jak to widzisz ?

” Kiedy poczułem się bezpiecznie w ciele i otwarłem umysł na nowe informacje, zacząłem używać nowych słów, doświadczyłem bezpiecznej bliskości, zmieniłem sposób oddychania, nagle inaczej spojrzałem siebie i świat. Czuje ożywienie w ciele i relacjach. ”

“Dzięki nowym  doświadczeniom, poczułem, że warto żyć.

Teraz czuje, że świat jest kolorowy, a jedzenie i pocałunek ma głębszy smak,

Czuje, że ryzykując, rozwijając się mogę tak wiele zyskać. ”

“Czuje, że podążając do przodu z ciekawością, eksperymentując, ucząc nowych rzeczy, słów, dotykając, poznając ludzi otwieram się na świat, który jest fascynujący i ciekawy.

W tym punkcie problemy, nadal istnieją, jednak są bardziej wyzwaniami, przeszkodami, którym mogę stawić czoła, które mogę zrozumieć, obejść lub usunąć ze swojej drogi.”

“W końcu czuje się prawdziwy, pełen odwagi, mocy, energii sprawczej i radości, którą zawsze w sobie miałem, wiem także jak względny i wartościowy jest czas, ważna pasja, granice, a także połączenie z sobą, ludźmi i światem. ”

“Kiedyś tak bardzo się krytykowałam i krytykowałam innych. Świat był dwuwymiarowy. Czarno -biały. Regulowałam się za pomocą alkoholu i narkotyków. Teraz widze świat kolorami i dźwiękami, wszystkimi zmysłami, a prowadzi mnie ciepły głos, który pozwala mi uspokoić się i zamiast unikać trudności, podjąć wyzwanie lub oduścić kiedy walka, kosztuje mnie zbyt dużo zdrowia i jest równoznaczna z poświęcaniem się dla kogoś lub czegoś. Już wiem, czym jest autodestrukcja.”

” To wszystko dla mnie nowość i często robię coś czego dotychczas nie robiłem, bez fałszywego poczucia winy. 

Myśle że dam radę, to mój czas.”

Czym różni się praca z układem nerwowym i powięzią od klasycznej terapii ?

Praca z powięzią pomaga nam w łatwy sposób odnaleźć, ukryte w podświadomości blokady, traumy, niemożliwe często do opisania w czasie klasycznej psychoterapii słowami. Pomaga ona też otworzyć wszystkie zmysły.

Według najnowszych badań, to właśnie przywrócenie głębszego czucia, w niezwykły sposób polepsza także nasz stan psychofizyczny, powodując powrót do samoistnej homeostazy, czyli wewnętrznej harmonii.

Większość z nas ma tendencję do myślenia o naszych ciałach  i umysłach jak o oddzielnych systemach, a o rzeczywistości i naszym umyśle, osobowości jako o czymś stałym.

Założenie to kiedyś prawdziwe, wraz z rozwojem naszej wiedzy okazało się błędne, ponieważ nie da się ich odseparować, podobnie jak nie da się odseparować 2 części układu nerwowego, jednej która jest naszym gazem, druga hamulcem.

Obecnie wiemy, że podobnie jak postrzeganie rzeczywistości, nasz umysł, osobowość, zdrowie, geny są formą plastyczną, którą możemy kształtować.

Od niedawna wiemy także, że jeśli umiemy prawidłowo interpretować i segregować  informacje wysyłane przez ciało, łatwo nam podejmować trafne decyzje.

Postawa ciała, głos, stan umysłu, słowa jakich używamy, wyraz twarzy są informacjami, które mogą także wykreować nasz wizerunek zewnętrzny i wpłynąć na decyzje innych.

Czy zauważyłeś, że inną postawę, wyraz twarzy i energię, a także komunikacje, ma ofiara, inną agresor, inną osoba o skłonnościach masochistycznych, inną osoba perfekcjonistyczna, kontrolująca, a inną w zdrowy sposób asertywna, ciepła, stabilna i kreatywna ? 

To co zaobserwowano to, że powyższe postawy często kreują działania linearne, a także sztywny schematyczny sposób myślenia. 

Co to oznacza ?

Działanie linearne to myślenie np. życie to podróż od punktu a do punktu b, od celu do celu, od szczytu do szczytu, lub kręcenie się w kółko i powtarzanie sztywnych schematów myślenia o sobie, ludziach i świecie, a także zachowań. 

Jeśli schemat, założenie się nie zgadza, należy go dopasować do tego co wierzymy, ponieważ nowe rzeczy są  niebezpieczne. np. jeśli uważamy, że ludzie to idioci, należy wpasować ich do tego schematu, jeśli że my nie zasługujemy na coś, jesteśmy ofiarą spisku wpisujemy siebie do tego schematu.

Co robimy jak coś jest nie tak jak chcemy lub przewidzieliśmy ?

wobraź sobie katastrofę lotniczą, jesteś na pokładzie i udaje ci się przeżyć, jednak twoje ciało jest sztywne, umysł mało elastyczny, badzo powoli przystosowujący się do zmian.
Podobnie jak większość pasażerów zamrażasz się, odcinasz od ciała, chowasz w głowie i pomimo, że masz wystarczająco dużo czasu, aby wyjść i się uratować, twój system nerwowy zaburza się tak bardzo, że umysł traci połączenie z ciałem, poczucie czasu, przestrzeni, a ty widzisz tylko jedną linie, jeden punkt, jedno rozwiązanie, jedną rzeczywistość, odtwarzając w myślach w kółko ten sam obraz. Jesteś całkowicie zamrożony. Nieżywy za życia.

Natomiast, jeśli twój system nerwowy, umysł i ciało są wytrenowane, w czasie katastrofy i po katastrofie improwizujesz, szybko adaptujesz się, działasz w najlepszym dla ciebie i grupy kierunku. W tym wypadku masz większą szanse wyjść z katastrofy, bez szwanku.

Podobnie szybko zaadaptujesz się do rzeczywistości po rozstaniu, stracie itd., a brak tej umiejętności może wywołać stan postraumatyczny, w którym część ciała została jakby utkwiona w przeszłości i odłączona od głowy.

Długotrwałe efekty min. zaburzenia emocjonalne, regres, przyspieszony rozwój chorób genetycznych, tendencje samobójcze, uzależnienia. (Więcej info w dziale trauma)

Jak możemy znajdować się w 2 miejscach naraz?

Tutaj przydaje nam się znajomość pracy układu nerwowego, fizyka kwantowa i określenie superpozycja.

Superpozycja to czucie 2 miejsc naraz, patrzenie na 2 miejsca lub więcej naraz. 

Możesz jeszcze raz użyć wyobraźni.

Ćwiczysz u siebie w salonie. Skręcasz ciało maksymalnie w lewą stronę, a później w prawą.

A teraz spróbuj jednocześnie skręcić w lewo i w prawo.

Nie da się ? no właśnie, podobnie jak nie da się żyć, kiedy jedna część z nas zamroziła się i pozostała po lewej stronie, w przeszłości, a część wie, że jest po prawej w teraźniejszości.

Jeśli jesteśmy obecni możemy wyczuć prawą i lewą stronę ciała, a nasza prawa i lewa półkula mózgu są bardzo dobrze połączone.

W takim wypadku nasze ciało staje się naszym gps, a my z łatwością wyczuwamy gdzie podążać tu i teraz, bez bagażu przeszłości, a także umiemy użyć krytycznego myślenia, do przestrzennego konstruowania rzeczywistości.

Pierwszego systemu używają ptaki, które podążają, do miejsc oddalonych o tysiące km, pierwszego i drugiego marines, wynalazcy, niektórzy piłkarze, którzy trenują widzenie kreatywne i przestrzenne, a następnie bezbłędnie wyczuwają lot piłki i pozycje innych, a sami zajmują nową pozycje trudną do przewidzenia. Następnie analizują swoją grę i błędy.

To tak jakbyśmy połączyli żółtą farbę z niebieską w nam tylko znanych proporcjach i stworzyli farbę w nowym kolorze, zieloną, ale jakby inaczej zieloną, a nie tylko i żółta, i niebieska jednocześnie.

Superpozycja to właśnie to. Ten indywidualny, nowy mix, myślenia i działania. Niektórzy nazywają to miejsce oświeceniem inni połączeniem z duszą.

Idealne ustawienie w czasoprzestrzeni, nazywane jest także synchronizacją lub harmonią, flow i jest łatwe do wyczucia w muzyce, sztuce a także relacjach, businesie, gotowaniu…

To jakby genialne proporcje. 11:11

Dlaczego znika synchronizacja ? 
Nadmiernie przyspieszenie układu nerwowego, anastępnie zamrożenie, blokady powięzi, spowalniają naszą percepcję, zaburzają fale i powodują jak w radio, zakłócenia, które ograniczają nasze wyczucie i pole widzenia, a także percepcję czasu. 

W takim wypadku możemy żyć tylko w głowie, lub tylko w fragmencie ciała, który wydaje się jedynym bezpiecznym i myśleć w czarno biały sposób, czyli „albo zawsze jest tak, albo tak „.

Zaburzenia systemu nerwowego, kreują zaburzenia pracy serca, które często powodują chaos w naszej głowie i dziwny bardzo krytyczny dobór słów, a także brak energii sprawczej i kreatywnej.

Teraz wyobraź sobie gdyby tak myślał i kreował Tesla. Wtedy 21 wiek wyglądałby jak 19, bo on poddałby się bardzo szybko, podążając za schematami. 

Co ciekawe, kiedy jesteśmy zagubieni w myśleniu linearnym lub schematycznym, w swojej głowie, w przeszłości jesteśmy nieobecni tu i teraz.

Długofalowe zagubienie w głowie, nazywane inaczej ślepotą sensoryczną, powoduje dysocjacje, czyli oddzielenie od ciała nazywane w psychologii traumy brakiem uziemienia w ciele.

Brak uziemienia podobnie jak w wypadku  prądu w nieuziemionym gniazdku może stać się bardzo niebezpieczna dla nas i otoczenia.

Co ciekawe według badań jeśli naprawdę oślepniemy, możemy często zauważyć i zobaczyć, czyli wyczuć, więcej niż teoretycznie widzący ślepy sesnsorycznie człowiek.

Wielu terapeutów, rehabilitantów, masażystów, trenerów zaobserwowało bardzo ciekawe reakcje u siebie i pacjentów w czasie pracy z ciałem, kiedy zamykali oczy. 

Często powracały wczesne wspomnienia z dzieciństwa, obrazy, odczucia, które łączyły się z szokiem nazywanym traumą emocjonalną.

Wiele osób nawet z otwartymi ponownie oczami, miało problem z nazwaniem ich słowami i rozróżnieniem przeszłości od teraźniejszości.

Trudno było im powiedzieć czy to co czują, myślą  jest prawdziwe, ponieważ wydawało się to całkowicie realne.

Wtedy rozpoczęto badania nad powięzią, którą nazwano organem czucia.

Czym jest i gdzie znajduje się ta tkanka ?

Jest ona umiejscowiona pomiędzy organami wewnętrznymi, kośćmi, naczyniami krwionośnymi, nerwowymi mięśniami i większość z niej składa się z wody.

W tej wodnej tkance zawieszone, są nasze narządy. Otacza ona też nasze kości min. nasz kręgosłup.

Częścią jej, są także ścięgna, więzadła oraz krążki międzykręgowe.

Wyobraź sobie teraz powięź jak wielki ciepły błękitno-srebrny ocean .

Ten ocean jest oceanem intuicji, uważności, czucia i świadomości. 

Czystość wody w tym oceanie, wielkość fal i umiejętność surfowania na nich zależą od ciebie.

Ten ocean może być żywy, pełen kolorowych ryb, uzdrawiających fal, na których pomimo ich wielkości ty bardzo dobrze możesz utrzymać pozycję, bawić się spontanicznie, skakać, tańczyć i surfować, może być martwy, być zbiornikiem pełnym szlamu, wirusów hejtu, agresji, kłamstw, które sklejają, wysuszają wodę. 

Stan tego oceanu zależy w dużej mierze od ciebie, a jego fale mogą zmieniać strukturę DNA,  doprowadzać do wzrostu lub do obniżenia IQ, regulacji lub zaburzeń energii emocjonalnej, seksualnej, kreatywnej, polepszenia lub pogorszenia komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej, do ożywienia lub śmierci człowieka. 

Co czujesz kiedy czytasz oba opisy ?

Jakim oceanem chcesz być ?

Żywym czy martwym ?

Czystym czy brudnym ?

Z jakim oceanem chcesz się połączyć ?

Pamiętaj jeśli teraz zaczniesz myśleć o przeszłości, kreować fałszywe poczucie winy, obwiniać siebie lub rodziców o zaniedbanie, wykreujesz niskie wibracje energetyczne i zagubisz się w przeszłości. 

To jedynie dodawanie szlamu do oceanu, budowanie wizji przeszłości, może spowodować  zaburzenia pamięci, koncentracji, regulacji emocjonalnej, układu nerwowego, emocjonalnego, szkieletowego, mięśniowego, energetycznego, metabolicznego, a także hejt, agresje, przyspieszone starzenie się tkanki, organów, ograniczenie kreatywności i zapętlenie.

Jak to jest możliwe ?

Bardzo dużo jeszcze nie wiemy i sam temat pamięci genetycznej tkanki jest obecnie bardzo kontowersyjnym tematem wywołującym wiele dyskusji pomiędzy klasycznymi terapeutami, a terapeutami pracujàcymi holistycznie z traumą,   podobnie jak koncept energii pomiędzy klasycznymi fizykami, a kwantowymi.

To co jest pewne, to fakt, że najnowsza wiedza dotycząc powięzi, oparta na wielu badaniach klinicznych uznawana jest za rewolucyjne odkrycie w świecie medycyny, terapii bólu, psychoterapii, sportu, współczesnej fizjoterapii.

Według klasycznej, starej nauki wspomnienia przechowywane są tylko w określonych partiach mózgu, aktywowane przez elektrostymulacje i są odseparowane.

Obecne badania wskazują, że wspomnienia, a także odczucia bólu przypominają bardziej siatkę holograficzną, która obejmuje całe ciało i świat, a jej źródłem jest w dużej mierze powięź.

Tkanka ta, która jest też organem czucia, przypominającym uszy motyli, którymi są skrzydła, zachowuje się jak woda, fala . Ta fala porównuje skany siatek, zewnętrznych i wewnętrznych i w ten sposób kreuje nasze reakcje i pomaga w percepcji siebie i świata.

Klasyczna fizyka mówi o tym, że wszystko jest odseparowane, natomiast nowoczesne odkrycia, że wszystko jest połączone przez plazmę, siatkę, czyli energię elektryczną i wszystko wpływa na siebie, a także współpracuje ze sobą. Podobny punkt widzenia przyjęła medycyna funkcjonalna, która traktuje zdrowie człowieka jako całość.

Sheldrake zaproponował jeszcze ciekawszą hipoteze, że wszystkie organizmy mają wspólne pole wspomnień kreujące pamięć zbiorową, a dodatkowo każdy z nas ma pole wspomnień indywidualnych, bazujące na polu naszych przodków. Rezonans pomiędzy tymi polami tworzy nasze wspomnienia i reakcje.

Możemy to łatwo zrozumieć jeśli wyobrazimy siebie powięź jak radioodbiornik, a wspomnienia jak fale pełne informacji, które są ciągle wymieniane.

Wyobraź sobie teraz, że te fale istnieją na zewnątrz i wewnątrz powięzi, a kiedy dochodzi do uszkodzenia siatki, struktury powięzi, np. w skutek szoku, traumy emocjonalnj lub fizycznej, formują się blizny, napięcia, trudności w odbiorze i wysyłaniu wiadomości, które poprzez zmiane pozycji min. kolagenu kształtują naszą postawę fizyczną i psychiczną, a także geny, wpływają na stan zdrowia, sposób poruszania się, odczuwanie i postrzeganie siebie i świata.

Ostatnio udowodniono, że stan powięzi wpływa na bardzo wiele faktorów min. metabolizm, poziom energii, rozwój stanów zapalnych, elastyczność skóry, przebieg ciąży, choroby, ilość kwasu hialuronowego, cellulitu, poziom kortyzolu (hormonu stresu), a także na proces regeneracyjny, odporność fizyczną i psychiczną, decyzje, nawyki i zachowania.

Kolejną ciekawą dziedziną nauki która zajmuje się powięzią jest epigenetyka. Kiedyś uważaliśmy, że nie możemy zmieniać genów i jesteśmy skazani na te same schematy, choroby jak nasi rodzice. Obecnie wiemy, że możemy otworzyć i zamknąć określone geny, uaktywnić lub dezaktywować. Epigenetyka to nauka o plastyce genetycznej, czyli umiejętności kretywnego kształtowania przeprogramowania naszych genów poprzez zmiany środowiska zewnętrznego i wewnętrznego. Udawadnia ona, że stany zapalne powięzi mogą wpływać na rozwój chorób genetycznych, przyspieszać ich aktywacje, a także mieć wpływ na przebieg choroby.

Udowodniono, że praca z powięzią reguluje prace organów wewnętrznych, wpływa na genetykę poprzez redukcje stanów zapalnych, napięć, bolesnych wspomnień i zaburzeń DNA.

Bardzo głęboka relaksacja tkanki możliwa tylko przy pracy z powięzią ma także ogromny wpływ na system szkieletowy, mięśniowy i hormonalny, pomaga pozbyć się bólu, balansuje i otwiera ciało dzięki czemu odczucia przyjemności np. w czasie seksu sa wzbogacone, orgazmy odczuwalne w różnych częściach ciała, zajście w ciąże łatwiejsze, a poród staje się przyjemnym doświadczeniem.

Kolejnym plusem są chemiczne zmiany organizmu zmniejszające ból fizyczny, psychiczny, regulujący zmiany kardiologiczne, emocjonalne zwłaszcza agresje, nerwice, depresje, a także pomagające łatwiej dostosować się do gwałtownych zmian, przejść żałobe po rozstaniu, stracie pracy, kogoś bliskiego.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że w czasie pracy z powięzią wibracje pola biomagnetycznego i bioelektrycznego pomiędzy terapeutą i klientem kreuje wymianę informacji. Rezultatem może być zamknięcie lub otwarcie traumy, emocji po obu stronach. Według najnowszych badań jeśli terapeuta przeszedł swój proces oczyszczenia, ma odpowiednią temperaturę dłoni, zbalansowane pole, umie różnicować ucisk tkanki może bardzo efektywnie i szybko zbalansować pole pacjenta.

Jeśli terapeuta sam ma zaburzenia, jego pole może zmieszać się z polem pacjenta i może on odczuwać ból pacjenta, a pacjent jego. Im większa uważność, samoświadomość terapeuty tym większa siła pola i mocniejszy efekt leczniczy.

Co ciekawe zmianiając sposób interpretacji świata na klasycznej psychoterapi możemy zmienić nasz system nerwowy, ćwicząc i zmieniając sposób poruszania możemy zmienić postawę, jednak tylko zmieniając kształt powięzi, możemy te zmiany przeprowadzić w sposób zdrowy i utrwalić.

Jak rozpoznać czy mamy zaburzenia działania powięzi ?

Osobę, która ma dużo stanów zapalnych i napięć powiezi, w bardzo łatwy sposób można rozpoznać jest często jak Woody Allen, który coraz lepiej rozumie dlaczego coś robi, ale nie umie zmienić swoich nawyków, postawy, zachowań, przekonań (jestem niewystarczający, chce czegoś na maksa, ale nie moge tego mieć, nie zasługuje, jestem inny, dziwaczny lub jestem lepszy od innych specjalny, tylko nikt mnie nie rozumie ). Istnieje w pętli. Takie osoby mogą zachowywać się bardzo pasywnie, ociężale, depresyjnie, dużo analizować, myśleć lub hiperaktywnie, impulsywnie bezmyślnie powtarzać schematy.

Co możemy z tym zrobić ?

Bardzo ważna jest psychoterapia przez ciało, specjalne ćwiczenia powięziowe i masaże, uzupełnione o ćwiczenia komunikacyjne i kreatywne.

Konwencjonalne ćwiczenia, bieganie, aerobik, a także klasyczne masaże, terapia analityczna mogą dobrze działać na mięśnie ciała i rozwój intelektualny, zrozumienie, jednak dopiero praca z powięzią i komunikacją pomaga poczuć głęboko co jest dla nas dobre, a następnie zmienić wzorce siatki genetycznej, transformując stan zdrowotny ciała i umysłu, przywracając harmonie i spokój.

Warto pamiętać nie ma jednej właściwej drogi np. ja nie jestem wielkim zwolennikiem tabletek antydepresyjnych, ale wiem, że dla niektórych osób są bardzo dobre, podobnie z terapią analityczną, niektóre osoby potrzebują się wygadać, wyrzucić coś z siebie, przeanalizować, zrozumieć, aby poczuć się bezpiecznie i skontaktować z ciałem. Inne osoby potrzebują pracy z ciałem, potrzebują wyrzucić napięcia z ciała, „zwymiotować”aby odblokować siatkę np. gardła i nauczyć się komunikacji. Niektóre osoby potrzebują kilku metod naraz.

Metody :

 Postural Integration (PI)  to psychoterapia integracyjna oparta na procesie, łącząca psychoterapie humanistyczną i HPM (Human Potential Movement) neuronaukę, medycynę wschodu oraz prace z ciałem i pamięcią emocjonalną powięzi.

Sesja polega na rozmowie,  na pracy z określonymi partiami podświadomości i ciała, a także użyciu elementów masażu, Rolfingu, akupunktury, Zen, Gestalt, techniki oddechowe, elementy Wu Xing oraz teoria twórcy psychoterapii ciała  Wihelma Reicha  w formie Vegetoterapi.

Dodatkowo używane są elementy psychodramy, uważności, języka ciała i samoświadomości.

Metoda ta może być używana jako psychoterapia lub technika pracy z ciałem, oraz metoda rozwoju samoświadomości.

Może być także elementem wspierającym klasyczną psychoterapię, polegającą na rozmowie i analizie. W tym wypadku pacjent spotyka się z 2 terapeutami, a sesje pomogają mu odnależć ukryte w podświadomości  wzorce, niemożliwe do wyrażenia słowami w czasie klasycznej Psychoterapii, przyslieszyć proces transformacji, poprzez rozwinięcie intuicji dzięki, której pacjent może skorzystać z inteligencji ciała, a także części umysłu odpowiedzialnej za kompleksowy sposób myślenia.

PI  została uznana w 1990 r przez European Association for Body Psychotherapy za metodę psychoterapeutyczną .

Metoda ta jest niezwykle efektowna w pracy z traumą, która jest podstawą większości zaburzeń pewności siebie, emocjonalnych, seksualnych i zdrowotnych.

Stres Postraumatyczny (PTS) może wystapić po pozornie zwykłych wydarzeniach jak rozwód, utrata pracy.

Może być także efektem trudnego dzieciństwa, wypadku, śmierci osoby najbliższej, wojny, choroby i wielu innych czynników prowadzących do zaburzeń układu nerwowego człowieka.

Jeśli po traumie nasz system nie umie się zbalansować PTS rozwija się w poważniejsze zaburzenie PTSD.

W PTSD może dojść do zaburzeń pamięci, stanów dysocjacyjnych, flashbacków, zaburzeń autoimmunologicznych, nerwic, ataków paniki, przewlekłego zmeczenia i depresji.

Terapia pomaga kilentowi zintegrować wspomnienia, logicznie zrozumieć traume, a także ustabilizować system nerwowy, emocjonalny i immunologiczny.

Długośc terapii traumatycznej dobierana jest indywidualnie i uwarunkowana jest rodzajem traumy, oraz stanem fizycznym oraz psychicznym pacjenta .

Alexander Lowen_Bioenergetyka

Bioenergetyka forma psychoterapii przez ciało. Do teorii swojego nauczyciela W.Reicha  Lowen dodał ćwiczenia i dotyk mięśni.

Somatic Trauma Therapy http://www.somatictraumatherapy.com/

Zawiera teorie Judith Herman M.D.,  Harvard University; the Bodynamik Institute, Copenhagen; oraz SIBAM Peter Levine, Ph.D., Bolder, Colorado,Babette Rothschild.

każde spotkanie trwa 1,5 godz – proponowana seria 10 spotkań

Czym jest PI http://www.icpit.info/articles/J_Painter_PosturalIntegration1985_.pdf

http://www.icpit.info/articles/J_Painter_EnergeticIntegration1990.pdf

http://www.icpit.info/articles/S_Ziehl_Bodywork_as_Poetry_2005a.pdf

http://www.icpit.info/articles/S_Ziehl_OnRhythm&TimeinBodwork1994.pdf

Czym jest Vegototherapia http://www.biodynamic.org/what-is/what-is-vegetotherapy-and-bodywork

http://www.psychorgone.com/history/from-psychoanalysis-to-vegetotherapy

http://www.wilhelmreichtrust.org/character_analysis.pdf

Źródła :

Arnsdorf, E.J., Tummala, P., Castillo, A.B., Zhang, F., Jacobs, C.R., Nov 2010. The epigenetic mechanism of mechanically induced osteogenic differentiation. J. Biomech. 43 (15), 2881e2886, 16. Epub 2010 Aug 21.

Ayres, A.J., 1979. Sensory Integration and Learning Disorders. Weston Psychological Services, LA.

Bach, T.M., Chapman, A.E., Calvert, T.W., 1983. Mechanical reso- nance of the human body during voluntary oscillations about the ankle joint. J. Biomech. 16 (7), 85e90.

Baranauskas, G., Nistri, A., Feb 1998. Sensitization of pain path- ways in the spinal cord: cellular mechanisms. Prog. Neurobiol. 54 (3), 349e365.

Bavan, L., Midwood, K., Nanchahal, J., Feb 2011. MicroRNA epi- genetics: a new avenue for wound healing research. BioDrugs 25 (1), 27e41, 1.

Bhattacharya, V., Watts, R.K., Reddy, G.R., Feb 2005. Live demonstration of microcirculation in the deep fascia and its implication. Plast. Reconstr. Surg. 115 (2), 458e463.

Cantu, R., Grodin, A., 1992. Myofascial Manipulation. Aspen Pub- lications, Gaithersburg, MD.

Chen, C.S., Ingber, D.E., 1999. Tensegrity and mechanoregulation: from skeleton to cytoskeleton. Osteoarthr. Cartil. 7 (1), 81e94. Jan. Chiquet, M., Oct 1999. Regulation of extracellular matrix gene expression by mechanical stress. Matrix Biol. 18 (5), 417e426.

Review.

Coghill, R., Talbot, J., Evans, A., Meyer, E., Gjedde, A.,

Bushnell, C., Duncan, H., 1994. Distributed processing of pain

and vibration by the human brain. J. Neurosci. 14, 4095e4108. Cortelli, P., Giannini, G., Favoni, V., Cevoli, S., Pierangeli, G., May 2013. Nociception and autonomic nervous system. Neurol. Sci.

34 (Suppl. 1), S41eS46.

Del Giudice, E., Tedeschi, A., 2009. Water and autocatalysis in

living matter. Electromagn. Biol. Med. 28 (1), 46e52.

Dodd, J.G., Good, M.M., Nguyen, T.L., et al., 2006. In vitro biophysical strain model for understanding mechanisms of osteopathic manip-

ulative treatment. J. Am. Osteopath. Assoc. 106 (3), 157e166. Findley, T.W., Jun 2009. Second international fascia research

congress. Int. J. Ther. Massage Bodywork 29 (2), 1e6. Fro ̈hlich, H., 1982. Biological effects of microwaves and the

question of coherence. Prog. Clin. Biol. Res. 107, 189e195. Gabbiani, G., Jun 1998. Evolution and clinical implications of the

myofibroblast concept. Cardiovasc. Res. 38 (3), 545e548. Review. Gautieri, A., Vesentini, S., Redaelli, A., Buehler, M.J., Feb 2011. Hierarchical structure and nanomechanics of collagen microfi- brils from the atomistic scale up. Nano Lett. 11 (2), 757e766, 9.

Epub 2011 Jan 5.

Giraud-Guille, M.M., 1992. Liquid crystallinity in condensed type I

collagen solutions. A clue to the packing of collagen in extra-

cellular matrices. J. Mol. Biol. 224 (3), 861e873. Apr 5. Hameroff, S., Rasmussen, S., Mansson, B., 1988. Molecular automata in microtubules: basic computational logic of the living state?. In: Langton, C. (Ed.), Artificial Life, SFI Studies in the Sciences of Complexity, vol. VI Addison-Wesley, Redwood

City, CA, pp. 521e553.

Heine, H., 1990. Neurogene entzu ̈ndung als basis chronischer schmerzen. Plenum Publishing Company, New York, pp. 127e159. Hinz, B., Pitter, P., Smith-Clerc, J., et al., 2004. Myofibroblast development is characterized by specific cell-cell adherens

junctions. Mol. Biol. Cell 15 (9), 4310e4320.

Ho, M.W., Knight, D.P., 1998. The acupuncture system and the

liquid crystalline collagen fibers of the connective tissues. Am.

J. Chin. Med. 26 (3e4), 251e263.

Ho, M.W., Popp, F.A., Warnke, U., 1994. Bioelectrodynamics and

Biocommunications. World Scientific, Singapore.

Kakigi, R., Watanabe, S., 1996. Pain relief by various kinds of interference stimulation applied to the peripheral skin in humans: pain-related brain potentials following CO2 laser

stimulation. J. Peripher. Nerv. Syst. 1, 189e198.

Kim, S.H., Turnbull, J., Guimond, S., May 2011. Extracellular ma- trix and cell signalling: the dynamic cooperation of integrin, proteoglycan and growth factor receptor. J. Endocrinol. 209 (2),

139e151. Epub 2011 Feb 9.

Kipp, K., Johnson, S.T., Doeringer, J.R., Hoffman, M.A., 2011.

Spinal reflex excitability and homosynaptic depression after

about of whole-body vibration. Muscle Nerve. 43, 259e262. Klingler, W., Schlegel, C., Schleip, R., 2007. The role of fascia in resting muscle tone and heat induced relaxation. In: Fascia

Research. Elsevier Urban & Fischer.

Kuchera, W.A., Kuchera, M.L., 1994. Osteopathic Principles in Prac-

tice, second ed. Greyden Press, Columbus, Ohio, pp. 463e512. Kutty, J.K., Webb, K., Jan 2010. Vibration stimulates vocal mucosa- like matrix expression by hydrogel-encapsulated fibroblasts. J.

Tissue Eng. Regen. Med. 4 (1), 62e72.

Langevin, H.M., 2006. Connective tissue: a body-wide signaling

network? Med. Hypotheses 66 (6), 1074e1077. Epub 2006 Feb 17. Langevin, H.M., Sherman, K.J., 2007. Pathophysiological model for chronic low back pain integrating connective tissue and nervous system mechanisms. Med. Hypotheses 68 (1), 74e80. Epub 2006

Aug 21.

Langevin, H., Cornbrooks, C., Taatjes, D., et al., 2004. Fibroblasts

form a body-wide cellular network. Histochem. Cell Biol. 122

(1), 7e15.

Laszlo, E., 1995. The Interconnected Universe. World Scientific,

Singapore.

Lederman, E., 1997. Fundamentals of Manual Therapy. Churchill

Livingstone, London.

Lee, R.P., 2008. The living matrix: a model for the primary respi-

ratory mechanism. Explore (NY) Nov. Dec. 4 (6), 374e378. Leikin, S., Parsegian, V.A., Rau, D.C., Rand, R.P., 1993. Hydration

forces. Annu. Rev. Phys. Chem. 44, 369e395.

Levin, S.M., 1990. In: Barnes, J.F. (Ed.), The Myofascial Skeletal

Truss: A System Science Analysis. Myofascial Release. Rehabili-

tation Services Inc, Paoli, PA cM.

Levine, J.D., Fields, H.L., Basbaum, A.I., Jun 1993. Peptides and

the primary afferent nociceptor. J. Neurosci. 13 (6),

2273e2286. Review.

Lu, P., Takai, K., Weaver, V.M., Werb, Z., Dec 2011. Extracellular

matrix degradation and remodeling in development and dis-

ease. Cold Spring Harb Perspect. Biol. 3 (12), 1.

Lund, I., Ge, Y., Yu, L.C., et al., 2002. Repeated massage-like stimu- lation induces long-term effects on nociception: contribution of

oxytocinergic mechanisms. Eur. J. Neurosci. 16, 330e338.

Lythgo, N., Eser, P., de Groot, P., Galea, M., 2009. Whole-body vibration dosage alters leg blood flow. Altern. Ther. Health Med.

29 (1), 53e59.

MacRae, T.H., Nov 1992. Microtubule organization by cross-linking and

bundling proteins. Biochim. Biophys. Acta 1160 (2), 145e155, 20. Marcer, P.J., 1992. Designing new intelligent machines e the

Huygens’ machine. CC-AI J. 9, 373e394.

McPartland, J.M., Giuffrida, A., King, J., et al., Jun 2005. Canna-

bimimetic effects of osteopathic manipulative treatment. J. Am. Osteopath. Assoc. 105 (6), 283e291

Editorial

265

Meltzer, K.R., Standley, P.R., Dec 2007. Modeled repetitive motion strain and indirect osteopathic manipulative techniques in regulation of human fibroblast proliferation and interleukin secretion. J. Am. Osteopath. Assoc. 107 (12), 527e536.

Melzack, R., Coderre, T.J., Katz, J., et al., Mar 2001. Central neuroplasticity and pathological pain. Ann. N. Y. Acad. Sci. 933, 157e174. Review.

Mikhailov, A.S., Ertl, G., 1996. Nonequilibrium structures in condensed systems. Science 272, 1596e1597.

Myers, T., 2000. Anatomy Trains. Churchill Livingstone, Edinburgh. Newham, D.J., Lederman, E., Aug 1997. Effect of manual therapy techniques on the stretch reflex in normal human quadriceps.

Disabil. Rehabil. 19 (8), 326e331.

Nickel, F.T., Seifert, F., Lanz, S., Maiho ̈fner, C., Feb 2012. Mech-

anisms of neuropathic pain. Eur. Neuropsychopharmacol. 22 (2),

81e91. Epub 2011 Jun 14.

Nijs, J., Van Houdenhove, B., 2009. From acute musculoskeletal

pain to chronic widespread pain and fibromyalgia: application of pain neurophysiology in manual therapy practice. Man. Ther. 14 (1), 3e12.

O’Connor, R., 2005. Undoing Perpetual Stress: the Missing Connection between Depression, Anxiety and 21stCentury Illness. Berkley Books, New York.

Oschman, J.L., 2009. Charge transfer in the living matrix. J. Bodyw. Mov. Ther. 13 (3), 215e228. Jul. Epub 2008 Jul 30.

Oschman, J.L., Oschman, N.H., 1994. Somatic recall. Part II. Soft tissue holography. Massage Ther. J. 34 (66e67), 106e110. American Massage Therapy Association, Lake Worth, FL.

Ospelt, C., Reedquist, K.A., Gay, S., Tak, P.P., Jul 2011. Inflam- matory memories: is epigenetics the missing link to persistent stromal cell activation in rheumatoid arthritis? Autoimmun. Rev. 10 (9), 519e524. Epub 2011 Apr 9.

Penfield, W., 1975. Critical Study of Consciousness and the Human Brain. Princeton University Press, Princeton, N.J.

Pert, C.B., 1997. Molecules of Emotion: Why You Feel the Way You Feel. Scribner, New York.

Pert, C.B., Dreher, H.E., Ruff, M.R., 1998. The psychosomatic network: foundations of mind-body medicine. Altern. Ther. Health Med. 4 (4), 30e41. Jul.

Pienta, K.J., Coffey, D.S., 1991. Cellular harmonic information transfer through a tissue tensegrity-matrix system. Med. Hy- potheses 34 (1), 88e95. Jan.

Pollack, G.H., Cameron, I.L., Wheatley, D.N., 2006. Water and the Cell. Springer.

Popp, F.A., Li, K.H., Gu, Q., 1992. Advances in Biophotons Research and Its Applications. World Scientific, Singapore.

Pribram, K., 1969. The neurophysiology of remembering. Scient. Am., Jan 220:75; In: Pribram, K., 1977. Languages of the brain. Wadsworth Publishing, Monterey, CA.

Ralevic, V., Kendall, D.A., Randall, M.D., Smart, D., 2002. Canna- binoid modulation of sensory neurotransmission via cannabinoid and vanilloid receptors: roles in regulation of cardiovascular function. Life Sci. 71, 2577e2594.

Ray, A.L., Ullmann, R., Francis, M.C., 2013. Pain as a perceptual experience. In: Comprehensive Treatment of Chronic Pain by Medical, Interventional, and Integrative Approaches. Springer, New York, pp. 745e757. Ch. 70.

Sa ́nchez-Pernaute, O., Ospelt, C., Neidhart, M., Gay, S., Feb-Mar, 2008. Epigenetic clues to rheumatoid arthritis. J. Autoimmun. 30 (1e2), 12e20. Epub 2007 Dec 26.

Sasaki, N., 1984. Dielectric properties of slightly hydrated collagen: time-water content superposition analysis. Biopolymers 23 (9), 1724e1734. Sep.

Sasaki, N., Odajima, S., 1996. Elongation mechanism of collagen fibrils and force-strain relations of tendon at each level of structural hierarchy. J. Biomech. 29, 1131e1136.

Schabrun, S.M., Jones, E., Kloster, J., Hodges, P.W., Apr. 2013. Temporal association between changes in primary sensory cor- tex and corticomotor output during muscle pain. Neuroscience 3 (235), 159e164. Epub 2013 Jan 26.

Schleip, R., 2003. Fascial plasticity: a new neurobiological expla- nation. Part 2. J. Bodyw Mov Ther. 7, 104e116.

Schleip, R., Klingler, W., Lehmann-Horn, F., 2005. Active fascial contractility: fascia may be able to contract in a smooth muscle-like manner and thereby influence musculoskeletal dy- namics. Med. Hypotheses 65 (2), 273e277.

Schultz, R.L., Feltis, R., 1996. The Endless Web: Fascial Anatomy and Physical Reality. North Atlantic Books, Berkeley, CA.

Searle, M.S., Williams, D.H., 1992. The cost of conformation order: entropy changes in molecular associations. J. Am. Chem. Soc. 114, 10690e10697.

Sheldrake, R., 1988. The Presence of the Past. Random House, New York, p. 159.

Sommer, A.P., Zhu, D., Franke, R.P., Fecht, H.J., Dec. 2008. Bio- mimetics: learning from diamonds. J. Mater. Res. 23 (12), 3148e3152.

Staubesand, J., Li, Y., 1996. Zum Feinbau der fascia cruris mit besonderer Berucksichtigung epi-und intrafaszialer nerven. Man. Med. 34, 196e200.

Staud, R., Craggs, J.G., Robinson, M.E., Perlstein, W.M., Price, D.D. , 2007. Pain 129, 130e142.

Stilwell, D.L., 1957. Regional variations in the innervations of deep fasciae and aponeuroses. Anat. Rec. 127, 635e653.

Swartz, M.A., Tschumperlin, D.J., Kamm, R.D., et al., 2001. Me- chanical stress is communicated between different cell types to elicit matrix remodeling. Proc. Natl. Acad. Sci. U S A 98 (11), 6180e6185. May 22. Epub 2001 May 15.

Tan, A.B., Kress, S., Castro, L., Sheppard, A., Raghunath, M., Jun 2013. Cellular re- and de-programming by microenvironmental memory: why short TGF-b1 pulses can have long effects. Fibrogenesis Tissue Repair 6 (1), 12, 19.

Tanaka, T., 1981. Gels. Sci. Am. 244 (1), 124e138.

Tozzi, P., Bongiorno, D., Vitturini, C., Oct 2011. Fascial release effects on patients with non-specific cervical or lumbar pain. J.

Bodyw Mov Ther. 15 (4), 405e416. Epub 2011 Jan 8.

Tsao, H., Galea, M.P., Hodges, P.W., 2008. Reorganization of the motor cortex is associated with postural control deficits in recurrent low

back pain. Brain 131 (Pt 8), 2161e2171. Aug. Epub 2008 Jul 18. Van Buskirk, R.L., 2006. The Still Technique Manual, second ed. The

American Academy of Osteopathy, Indianapolis, IN.

Willard, F.H., 1995. Neuro-endocrine-immune network, nocicep- tive stress, and the general adaptive response. In: Everett, T., Dennis, M., Ricketts, E. (Eds.

Co możemy z tymi napięciami i wzorcami zrobić ?

Nikt z nas nie  może zmienić  przeszłości, to nie nasza wina, że nasze ciało, czyli podświadomość zostały ukształtowana w określony sposób.

To co możemy zrobić tu i teraz to nauczyć się uważności, transformować wzorce ciała i umysłu, zmienić wyuczone reakcje np. możemy zamiast zaciskać pięści, zachowywać się agresywnie, otworzyć pięści i umysł, zamiast czuć się biernym przegranym, rozczarowanym, pechowym, sfrustrowanym, opuszczonym człowiekiem, który zawstydzony blokuje kolana i ukrywa w ramionach głowę, podnieść głowę, spojrzeć komuś prosto w oczy, zrobić krok do przodu, zbudować odwagę i odporność.

Wydaje się proste, jednak często nie ponieważ nie zauważamy tego co robimy, nie umiemy się powstrzymać.

Terapia pomaga nam zauważyć sabotujące nas wzorce, skoncentrować na zmianie niewerbalnego języka ciała, rozwoju inteligencji emocjonalnej, regulacji emocjonalnej, pewności siebie, a nastęnie komunikacji werbalnej, prowadzącej do integracji ciała i umysłu.

Zawiera teorie Judith Herman M.D.,  Harvard University; the Bodynamik Institute, Copenhagen; oraz SIBAM Peter Levine, Ph.D., Bolder, Colorado,Babette Rothschild.